شیمی رنگ مو (قسمت اول)

تاریخچه

 رنگ آمیزی موی سر از قدیم مورد توجه انسانها بوده است، شواهد نشان می دهد مصریان و چینی ها سابقه طولانی تری در این زمینه داشته اند.

آنها با استفاده از مواد طبیعی، معدنی و گیاهی موهایشان را رنگ می کردند.

تا اینکه در سال ۱۹۰۷ نخسین رنگ شیمیایی با استفاده از ایزومرچپ گرد پارافنیلن دی آمین ساخته شد و از آن تاریخ به بعد استفاده از رنگ های شیمیایی در بین مردم رواج یافته است، بنحوی که در حال حاضر۷۵ درصد از مردم موهایشان را رنگ می کنند، اکثر قریب به اتفاق این افراد از رنگهای شیمیایی استفاده می نمایند.

این در حالی است که با پیشرفت تکنولوژی انواع مختلفی از رنگ موهای شیمیایی ساخته و به بازارعرضه گردیده است.

طبقه بندی رنگهای شیمیایی

رنگهای شیمیایی براساس نوع ساختارشان به سه دسته تقسیم می شوند:

رنگهای موقت

• رنگهای موقت :

 دانه های رنگی رنگدانه های موقت از مولکولهای بزرگ تشکیل شده است و به دلیل بزرگ بودن مولکولهای رنگدانه ها توانائی نفوذ به داخل فلس های مو را ندارند، در این شرایط این رنگدانه ها فقط سطح موها را پوشش می دهند.

نکته دیگر در رنگهای موقت رنگدانه های آنها قابل حل در آب هستند، در نتیجه با یکبار شستشو رنگ از روی موها پاک می شود.

در ساخت رنگ موی موقت معمولا از آمونیاک استفاده نمی شود. گاه از چند ماده رنگی بمنظور دستیابی به نتیجه مطلوب در فرمول استفاده می شود.

استفاده از رنگ موی موقت توانائی پوشش موهای سفید را دارد، ولی از توانائی روشن نمودن مو برخوردار نمی باشد.

ویژگی رنگ های موقت

رنگ موی موقت فاقد آمونیاک بوده و به همین دلیل ایجاد حساسیت نمی کند، در نتیجه برای  آندسته از افرادیکه مشکل حساسیت دارند مناسب می باشد.

استفاده از رنگ های موقت ساده و آسان بوده و نیاز به تخصص و مهارت خاصی در رنگ آمیزی مو ندارد.

در فرآیند رنگ آمیزی مو، رنگدانه ها به داخل مو نفوذ نمی کنند، رنگدانه سطح موها را پوشش می دهند به همین علت با یک بار شستشو رنگ از روی مو پاک می شود.

از رنگ موی موقت برای ایجاد هاله های رنگی در مو استفاده می شود.

رنگ مو موقت در بسته بندی های متفاوت بصورت: ژل، اسپری ،مؤس ،کرم ،لوسیون و شامپوهای رنگی به بازارعرضه می گردد.

رنگهای نیمه دائم :

رنگدانه های رنگهای نیمه دائم معمولا با وزن مولکولی پائین می باشند که در فرآیند رنگ پذیری مو تحت تاثیر بارهای منفی سطح مو با کوچک نمودن جرم مولکولی خود می توانند به داخل مو نفوذ نماید، اما قادر نمی باشد اتصال محکمی با پروتئین مو برقرار نماید.

به همین علت با شستشو مو رنگدانه ها بتدریج از مو خارج می شوند.

مدت زمان ماندگاری رنگ مو نیمه دائمی تا چند بار شستشو می باشد.

با این حال استفاده از رنگ های نیمه دائم عوارض کمتری نسبت به رنگهای اکسیدانی دارد همچنین قادر به پوشش تارهای سفید مو می باشد ولی قابلیت روشن نمودن موها را ندارد.

رنگهای اکسیدانی:

رنگدانه های رنگ های اکسیدانی با وزن مولکولی پائین و بسیار ریز تشکیل شده که در رنگ آمیزی موی سر بعد از نفوذ به داخل ساقه مو با رنگدانه های طبیعی مو ترکیب شده و در نتیجه  ترکیب تبدیل به مولکولهای بزرگتری شده بدین ترتیب فرآیند رنگ پذیری مو شکل می گیرد.

رنگ موهای اکسیدانی از ثبات و دوام طولانی تری برخوردار بوده و به همین علت به رنگهای دائم معروف هستند.

همچنین رنگهای اکسیدانی از تنوع رنگی و ویژگی هایی برخوردار هستند از جمله :

پوشش کامل تارهای سفید مو

قابلیت روشن نمودن مو

ایجاد انواع تن رنگی

هر چند استفاده و بکارگیری رنگ موهای دائمی در دهه اخیر به نحو بسیار چشمگیری افزایش یافته اما با این وجود باید به این موضوع مهم و اساسی اشاره کرد.

به علت فعل و انفعالات شیمیائی که در فرآیند رنگ آمیزی مو رخ می دهد، نیاز به اطلاعات علمی و برخورداری از دانش علوم نظری همچنین دارا بودن مهارت تخصصی و تجربه عملی کافی در کار می باشد.

نادیده گرفتن هریک از این عوامل می تواند در کوتاه مدت خسارات جدی و جبران ناپذیری برجا بگذارد، به همین علت شایسته است با جدی شمردن مضرات مواد شیمیایی به فراگیری کامل مباحث آموزشی و کسب تجربه زیر نظر متخصص فن اقدام نمائید.